صدای نوفرست - یکی از آیین‌های ویژه شب یلدا در استان خراسان جنوبی برگزاری مراسم 'کف زدن' است . «کف» نوعى شیرینى است که با «زدنِ» آب «چوبک» و شیرین کردن آن به دست مى‏ آید . برای تهیه این شیرینی محلی مقدارى «چوبک» یا «بیخ» ( که ریشه نوعی گیاه صحرایی است ) را کوبیده و چند بار در آب مى‏ جوشانند و چون این آب تلخ است ، آن را عوض می‌کنند و مجدداً مى ‏جوشانند . این کار را آنقدر تکرار مى‏ کنند که تلخی آب گرفته شود و هیچ طعمى نداشته باشد . این آب را مى‏ گذارند سرد شود ، انگاه آن را در ظرف بزرگی که بهتر است تغار سفالی باشد ، مى ‏ریزند . مردان و جوانان فامیل با دسته‌ای از چوب‌های نازک درخت انار به نام « دسته گز» این مایع را آنقدر هم می‌زنند تا به صورت کف درآید ، البته این کار باید در محیط سرد صورت گیرد و معمولا هم زدن با آهنگ خاصی ادامه می‌یابد تا «کف» سفت شود . آنگاه مقدارى شیره انگور یا شیره شکر و یا پودر شکر را به تدریج به آن اضافه می‌کنند و زدن کف را ادامه مى‏ دهند تا خوب مخلوط شود و «کف» شیرین گردد . وقتى که «کف» از هر جهت آماده شد آن را در ظرف هایى مى‏ کشند و روى آن را مغز کوبیده گردو ، بادام ، پسته و تخم رازیانه ( بادیان) مى ‏پاشند و با سرانگشت آن را مى‏ خورند . «کفى» که بدین سان به دست مى ‏آید خوراکىِ شیرین ، لذیذ ، مطبوع ، معطّر و خوشگوارى است که مقدار زیادى از آن را مى‏ توان خورد . قبل از آن که «کف» را شیرین کنند ؛ براى شوخى و تفریح گاهى مقدارى از آن را به سر و صورت یکدیگر مى‏ مالند و چون این کف رنگ و طعم و بویى ندارد؛ آزارى به کسى نمى‏ رساند . این عمل باعث خنده و موجبى براى تفریح است . گاهی نیز در شبهای برفی برای شگون مقداری از کف را روی برف ها می ریزند. «کف زدن» از سرگرمى‏ هاى بسیار زیبا و خوشمزه زمستان به خصوص شب چلّه یا یلدا است که معمولا در بین همه مردم استان خراسان جنوبی وجود دارد ، اما در روستاها که هوا سردتر است ، مردم بیشتر کف می‌زنند و حتی کف را برای همسایگان و دوستانشان نیز می‌برند .